تأثیر تمرین تعادلی همراه با خودگفتاری آموزشی و انگیزشی بر تعادل زنان مبتلا به مولتیپل اسکلروزیس

چکیده زمینه و هدف: ﺧﻮدﮔﻔﺘﺎری از ﻣﺪاﺧﻼت روان ﺷﻨﺎﺧﺘﻲ اﺳﺖ ﻛﻪ ﻣﻲﺗﻮاند ﺑﺮ عملکرد ﺣﺮﻛﺘﻲ فرد مؤثر ﺑﺎﺷﺪ. از این رو، هدف این پژوهش بررسی تأثیر تمرین تعادلی همراه با خودگفتاری انگیزشی و آموزشی بر تعادل زنان مبتلا به ms در شهر اراک بود. مواد و روش ها: اﻳﻦ پژوهش از ﻧﻮع ﻧﻴﻤﻪﺗﺠﺮﺑﻲ و با طرح پیش آزمون - ﭘﺲآزﻣﻮن بود. جامعه آماری شامل زنان مبتلا به ms در شهر اراک بود. 42 بیمار با دامنه سنی20 تا 50 سال به عنوان نمونه انتخاب شدند انتخاب و به صورت تصادفی ساده به سه گروه کنترل، گروه خودگفتاری آموزشی و خودگفتاری انگیزشی تقسیم شده و از طریق آزمون تعادلی برگ مورد ارزیابی قرار گرفتند. گروه های تجربی به مدت یک ماه، هفته ای سه جلسه و هر جلسه 45 دقیقه، تکالیف تعادلی را تمرین کردند. سپس از آن ها پس آزمون گرفته شد. برای جمع آوری داده ها از پرسش نامه جمعیت شناختی، آزمون تعادلی برگ، آزمون تعادل یک پا و آزمون ستاره استفاده شد. برای تجزیه و تحلیل داده ها با استفاده از آزمون آنووا و آزمون تعقیبی توکی در سطح معنی داری کمتر از 05/0 و نرم افزار spss   نسخه 23 صورت گرفت. یافته ها: نتایج پژوهش نشان داد که میانگین نمره تعادل گروه خودگفتاری آموزشی در پس آزمون نسبت به دو گروه خودگفتاری انگیزشی(045/0p=) و کنترل (800/0p=) به طور معنی داری بالاتر بود. هم چنین بین میانگین نمره پس آزمون عملکرد تعادلی، گروه های خودگفتاری انگیزشی و کنترل تفاوت معنی داری مشاهده نشد (689/0p=). نتیجه گیری: بر اساس یافته های این پژوهش، تمرین تعادلی همراه با خودگفتاری آموزشی بر تعادل افراد مبتلا به ms تأثیر دارد. بنابر این، تمرین تعادلی همراه با خودگفتاری آموزشی می تواند شیوﮤ مناسبی برای بهبود تعادل زنان مبتلا به ms باشد.